moc słabości

Od kilku tygodni chodzą za mną dość oczywiste, 

ale ważne myśli dotyczące słabości,

 którą w sposób zdecydowany odróżnić trzeba od grzechu. 

Nawiązując do Pawłowego wołania:

Dlatego trzykrotnie prosiłem Pana, aby odszedł ode mnie, 

lecz [Pan] mi powiedział: «Wystarczy ci mojej łaski. 

Moc bowiem w słabości się doskonali». 

Najchętniej więc będę się chlubił z moich słabości, 

aby zamieszkała we mnie moc Chrystusa. (2 Kor 12, 8-9)

Trudno oprzeć się wrażeniu, że Pan Bóg wybiera 

na swoich współpracowników słabe narzędzia po to, 

by w miejsce słabości zamieszkała w nich Jego Moc.

Im mniej w nas samych naszych sił, 

tym więcej pozostaje miejsca dla Jezusa. 

W tym momencie jak "mantra" przychodzi mi na myśl modlitwa, 

o której piasałam niedawno: 

Oczyszczaj Panie postem naczynie mego serca, 

aby stawało się godnym dla Ciebie mieszkaniem.

Wracając do wątku mocy w słabości, Pan Jezus w ziemskim wymiarze 

stał się "słabym i ograniczonym" do tego stopnia, 

że tam gdzie serca ludzi przepełnione były ich mocą –

– nie mógł zdziałać żadnego cudu. 

Podobnie dzieje się w naszym życiu, 

gdy przelewa się ego w nas,
lub co gorsza w ludziach, od których jesteśmy zależni...

Panie Jezu, Ty widzisz naszą upartość w pragnieniach. 

Przemieniaj w MOC te, które są zgodne z Twoją wolą. 

Oczyszczaj z tych, które mimo pozornej siły, blokują Twój dostęp do nas.

Maryjo zaglądająca dziś do stągwi naszych serc –

– co w nich znajdujesz?

Ty, która byłaś pełna słabości (w wymiarze otwartości) 

użycz nam wrażliwości Twoich uszu, 
spojrzenia Twoich oczu

i mowy Twoich myśli 

Amen.