kropka

Trudno mi było tego roku "podejść z życiem" 

do święta Podwyższenia Krzyża… 

W końcu zwróciłam uwagę na to jak wiele skrajnych emocji 

zawartych jest w Liturgii Słowa:

Gdy Izraelici stracili cierpliwość, szemrali przeciw Panu,

oszukiwali Go swymi ustami, ich serca były niewierne,

a w przymierzu nie byli stali.

Kąsani przez węże o jadzie palącym

przypomnieli sobie, że Bóg jest ich opoką

i nawróceni garnęli się do Boga.

On jednak będąc miłosierny, 

odpuszczał im winę i nie zatracał,

gniew swój często powściągał

i powstrzymywał swoje wzburzenie.

Do ocalenia potrzebny był zdawałoby się niezwykle znikomy gest.

Było to spojrzenie, ale Z WIARĄ, które dawało Bogu możliwość działania. 

Jak z wiarą spoglądać na KRZYŻ w wymiarze 3D
 i nie stawiać znaku zapytania tam, 

gdzie Pan Bóg już dawno umieścił kropkę 

i przypieczętował Swoją Krwią Miłości?

    .