pamięć, która ciągle boli

Smoleńsk sprzed 3 lat - to obok wprowadzenia stanu wojennego - 

jedno z najbardziej bolesnych wydarzeń w mojej ojczyźnie, 

które mogłam współprzeżywać.

Głębokie korzenie patriotyczne w Rodzinie

 owocują specyficzną wrażliwością. 

Minęło sporo czasu i ciągle bolesny jest brak szacunku
dla ludzi wielkiego formatu, którzy zginęli. 

http://www.youtube.com/watch?v=lqjk9WqrLzw&feature=youtu.be

Jednak trudny do przyjęcia jest sposób dochodzenia do prawdy

 i bezradność zwykłego człowieka...

Pozostaje pełna wytrwałości nadzieja:

Podnieście głowy i zobaczcie cel waszej drogi.
Jeśli idziecie z Chrystusem, jeśli przewodzi wam Duch Święty,
to nie może być innego celu, jak Dom Ojca,
który jest w Niebie. Tego celu nie można stracić z oczu.

Jan Paweł II 

i podpowiedź śp. ks. Romana Indrzejczyka,
który zginął w katastrofie smoleńskiej:

Chcę, żebyś uwierzył w zwykłych, dobrych ludzi… 

A gdy ich nie widzisz? Ty masz takim zostać.