"moja"

„Moja” Ziemia Święta to Słowo,
które jakbym nie tylko usłyszała,
ale przede wszystkim „zobaczyła” inaczej.

To Pokarm, którym się żywiłam,
to Powietrze, którym oddychałam,
to Obraz, którym napawały się moje oczy,
to Święte Skały, na których opierałam swoją głowę,
to Światło, które cieszyło swym blaskiem,
to Mgła, która przypominała o tajemnicy Twej Obecności,
to piasek kuszenia, z którym także Ty się zmagałeś,
to radość Wody Życia, w której ciągle mogę się odradzać.

 

 Wśród setek fotografii, mnóstwa wspomnień i pamiątek,
ciągle dotykam Ciebie Ziemio
w białych kamykach Judei,
w bazaltowych kamykach Galilei,
w muszelkach znad Jeziora Genezaret,
w szyszkach z „ogrodu Małej Arabki”
i w gałązkach oliwnych pokoju
wierząc, że Pan „powróci i odbuduje przybytek Dawida,
który znajduje się w upadku
i wzniesie go” (Dz 15,16) jako Nowe Jeruzalem.
 :-)