gospel pumpkin

Reakcje na mój poprzedni wpis przekonały mnie, 

że warto przywrócić dyni pozytywną wartość. 

Faktycznie jest to urodziwe i smaczne warzywo. 

Uprawiam je co roku na działce. 

Kilka lat temu jeden z pędów płożących się zwykle po ziemi, 

wykazał się niebywałą fantazją i za pomocą wąsów czepnych, 

wspiął się na płot na wysokość ok 1 metra. 

Patrzałam na to zjawisko z lekkim przymrużeniem oka, 

ale kilka dni później okazało się, 

że na jego końcu pojawiła się śliczna, żółta, gładka jagoda, 

która chyba chciała wzrastać bliżej nieba. 

Ściągnięcie łodygi na ziemię było równoznaczne z jej połamaniem.

 Pozostawienie – oznaczało, że rosnąca szybko dynia 

spadnie pod swym ciężarem i efekt będzie równie żałosny. 

Mój tato – troskliwy ogrodnik – widząc trudne położenie dyni,

 zbudował dla niej półkę. 

Wywoływało to zaciekawienie sąsiadów, 

którzy z radością kibicowali dyni alpinistce.

 I tak wyrosła urodziwa dynia będąca owocem nierozważnego pędu, 

który pomimo wysokości, pokonując grawitację, 

dzielnie dostarczał jej wodę i potrzebne składniki odżywcze.

Czasami jesteśmy wybujałymi pędami 

pozbawionymi instynktu samozachowawczego. 

Dobrze, że nasz Stwórca – troskliwy Ogrodnik – potrafi zadbać o te, 

które owocują, a przyciąć te, które okazują się bezużytecznymi.

Ot prawdziwa historia z gatunku Gospel Pumpkin ;-)
 

   Jesienią ugotowałam z dyni pyszną zupę
według receptury śp. babci Pelagii.

 Dziś trochę żałuję, że jej nie "ochrzciłam"

 tworząc z niej lampion ze znakiem krzyża.