"cast away" na jakiś czas

Od czasu filmu „Poza światem” („Cast away”),

 wakacyjne wypady zaczęłam nazywać:„cast away na jakiś czas”

 i traktować je jako totalne odcięcie od pędu i trosk codzienności.

Skojarzenie urlopu z 4 letnim pobytem bohatera filmu na bezludnej wyspie, 

nie jest wcale przypadkowe. 

Warto podkreślić, że gdy w końcu rozbitek wraca do cywilizacji,

 jest on zupełnie odmieniony, 
a utrata wszystkiego co kiedyś uważał za ważne,

 jest dla niego najlepszą rzeczą jaka mogła mu się w życiu przytrafić. 

W tym roku kilka dni beztroski, relaksu i funkcjonowania 

na nieco rozleniwionych obrotach dało dystans i pokój na tyle, 

że poczułam, że odpoczywam całą sobą. 

Ceniąc sobie ten stan (a może raczej błogostan) 

zaczęłam się zastanawiać nad tym, 

czy możliwe jest w ciągu roku wyrwanie się na dzień lub dwa po to,

 by choć na krótko pozwolić POKOJOWI zamieszkać w sobie 

i wrócić w codzienność odmienioną.

Z rozmów, które przeprowadziłam wynikało, 

że jest to chyba raczej niemożliwe. 

Jednak w swej przewrotności mam ochotę z tym się nie zgodzić.

 Odpoczynek to specyficzny trud, 

który podjąć warto i którego uczyć się warto,

mimo wszystko...