oczyszczaj Panie POSTEM

Zwykle rok duszpasterski kończy się wraz z nastaniem wakacji szkolnych. 

Tym razem owo zakończenie przesunęło się w czasie o prawie miesiąc, 

a wszystko to za sprawą Jedenastkowej Kany na Jasnej Górze 

oraz zwyczajnych, a zarazem niezwyczajnych codziennych Eucharystii 

i spontanicznych spotkań. 

Ładunek Słowa tych dni i mijającego roku jest tak wielki, 

że nie sposób objąć go myślą. 

Jest nadzieja, że zasiane - zaowocuje.

Pozostała we mnie jednak jedna myśl na tyle mocno, 

że przypominam ją sobie podczas każdej Eucharystii

 podczas Przeistoczenia.

Usłyszałam ją podczas homilii o wartości i głębi postu, 

który nazwany został czasem osamotnienia, 

bycia z samym sobą,

 Abrahamowym -> Jezusowym  wspinaniem się na Górę Moria -> Kalwarię. 

Czasem oczyszczania się od wewnątrz po to,

 aby przyjąć Boże plany, 
a nie zagłuszać siebie tym, co łatwe czy grzeszne. 

Tylko oczyszczone wnętrze 

może być napełnione Bożą Miłością. 

Stąd moja modlitwa:

Oczyszczaj Panie POSTEM naczynie mego serca, 

aby stawało się godnym dla Ciebie mieszkaniem.

 jest w swym pragnieniu na tyle mocna, 

że obok Tomaszowego: "Pan mój i Bóg mój", 

Magdalenowego: "Mario... Rabbuni...." 
skutecznie oddala rozproszenia 

w tym momencie Eucharystii.