w „mój” dzień - jak być „pozytywnie nieużytecznym”?

Dzień modlitwy za Duszpasterstwo przyniósł niełatwe Słowo.

 Podobnie jak nasza modlitwa na Rok Wiary dotyczyła różnych grup ludzi,

 tak Święty Paweł w Liście do Tytusa zwraca się do starszych mężczyzn, 

że winni być ludźmi trzeźwymi, statecznymi, roztropnymi

 odznaczającymi się zdrową wiarą, miłością, cierpliwością. 

Starsze kobiety winny być w zewnętrznym ułożeniu jak najskromniejsze,

 winny unikać plotek i oszczerstw, nie upijać się winem, 
a uczyć innych dobrego. 

Niech pouczają młode kobiety, jak mają kochać mężów, dzieci, 

jak mają być rozumne, czyste, gospodarne, dobre, 

poddane swym mężom - aby nie bluźniono słowu Bożemu. 

Młodzieńcy by byli umiarkowani. 

Prezbiterzy by we wszystkim dawali wzór dobrych uczynków 

własnym postępowaniem w nauczaniu okazując prawość, powagę, 

mowę zdrową, wolną od zarzutu, ażeby przeciwnik ustąpił ze wstydem, 

nie mogąc nic złego o nas powiedzieć. (Tt 2,1nn)

Ewangelia; "Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, 

co powinniśmy wykonać" schładza naszą tendencję do samouwielbienia, 

a także niezdrowego wychwalania innych, tak jak byśmy zapomnieli o tym, 

że sami z siebie nie jesteśmy w stanie niczego dobrego dokonać. 

Każde nawet najbardziej spektakularne „dzieło” człowieka,

 pozostaje zaledwie minimalnym odzwierciedleniem dzieł Boga.

=============================================

Pragnąc być „pozytywnie nieużyteczną” chciałabym 

 przede wszystkim dawać wolność innym.

Chciałabym zmieniać w sobie swą „negatywną użyteczność”, 

która tłamsi wolność w innych.

Chciałabym też mieć w sobie tyle odwagi, by zwracać uwagę tym, 

którzy moją wolność ograniczają.

Myślę, że jest to istotny element w każdej relacji –

– także w naszym Duszpasterstwie.

Panie Jezu, skoro „99%” tego co stanowimy 
jest niewidzialne i nietykalne bo od Ciebie pochodzi, 
to niech chociaż  ten „1%” - o naszej „pozytywnej nieużyteczności” świadczy.