nieludzkie traktowanie tego, co nie tylko ludzkie

(tekst ten piszę przede wszystkim sobie, ale także dzielę się z Wami)

W oparciu o Mądrość próbujesz budować coś, 

co wydaje się tobie wartościowe. 

Nie raz dopadają cię wątpliwości, ale próby, doświadczenia, 

konfrontacje, małe zwycięstwa utwierdzają w przekonaniu, 

że obrany kierunek jest dobry - pomimo, że trudny. 

Efektem jest nie tylko płytka satysfakcja, 

ale przede wszystkim szeroko pojęte Dobro,

 zauważalne na różnych poziomach. 

Wraz z ludźmi podobnie myślącymi odczuwasz jedność 

w budowaniu czegoś co w świecie jest znakiem sprzeciwu.

 Bywa tak, że ktoś kto przygląda się z boku,

 wpada w spiralę niesłusznych osądów, 

w których miesza prawdę z fałszem. 

Bolesne to, prawda? 

Mozolnie układane kamyki twego wnętrza zostają obrzucone błotem.

Cóż „wszystkowiedzący sędzia" wie o tym, 

co dzieje się na poziomie twojej duszy: 

w modlitwie indywidualnej, 

w walce ze słabościami, 

w relacjach z ludźmi? 

Uczysz się tego także we Wspólnocie, 
poznajesz swoje wady jak i zalety,

 zarówno na kolanach jak i w zwykłych kontaktach.

Panie Jezu, spoglądając na Jerozolimę zapłakałeś mówiąc, 

że nie pozostanie w niej kamień na kamieniu. 

Co po mnie pozostanie? 

Trwały pokój czy Twój płacz?

Pomóż też być kamykiem, który przebacza - nie w duchu naiwności, 

ale w mocy tego co ono niesie:

bo przebaczając komuś - przebaczamy również sami sobie.