Święto Ofiarowania Pańskiego...świętem Światła

Przez prawie 6 lat, praktycznie każdego drugiego dnia miesiąca
spotykamy się w naszej parafii na tzw. APELU PAPIESKIM,
podczas którego m.in.przypominamy nauczanie
i osobę Ojca Świętego - Jana Pawła II.
Nabożeństwo to ma różne formy, ale gromadzi najwytrwalszych,
którzy pragną młodości ducha w Kościele.
Jeden z moich znajomych powiada, że zwykle "słuchamy oczami"
co oznacza, że słowo mówione staramy się zobrazować
za pomocą symboli czy dynamizacji.

Kiedy kilka dni temu usłyszałam fragment Ewangelii,
aby nie stawiać światła pod korcem,

pomyślałam: "mamy gotową" dynamizację
na nasz apel w Święto Ofiarowania,
które jest przecież świętem tak pełnym światła.

"Czy po to wnosi się światło,
by je postawić pod korcem lub pod łóżkiem?
Czy nie po to, aby je postawić na świeczniku?
Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało wyjść na jaw."
(Mk 4,21-22)

Słysząc słowa Symeona, mówiącego że
"moje oczy ujrzały Twoje zbawienie,
któreś przygotował wobec wszystkich narodów:

 światło na oświecenie pogan"
można powiedzieć, że jest to Światło
na oświecenie „poganina” tkwiącego w każdym z nas.

Naturalną potrzebą serca zdaje się być chęć
wydobycia z ukrycia swej duszy tego,
co jest w niej ciemnym, duchowym pogaństwem,
by dzięki Panu Jezusowi stało się ono światłem.

I tak symbolicznie, prosząc Tego,
który jest Światłością Świata

wyciągaliśmy "swoje" zacienione światełka "spod korca"
czyli z mroków swego sumienia

i stawialiśmy je na "świeczniku" w Jego bliskości
aby je przemieniał w światło...

...niektórzy nawet kilka… :-)

I jeszcze może odrobina "myśli-perełek", gdzieś tam wyczytanych:

"Gdy Chrystus wchodzi do świątyni,
kończy się kapłaństwo Starego Przymierza,
a rozpoczyna w Nim i przez Niego kapłaństwo nowe,
w którym On sam staje się Ofiarą."

"W Maryi widzimy Tę, która przez swoje fiat

sprowadziła Światło Boże na ziemię."

W adhortacji "Vita consecrata” Jan Paweł II pisze:
„Równa godność wszystkich członków Kościoła
jest dziełem Ducha, opiera się na chrzcie i bierzmowaniu,
a umacnia się dzięki Eucharystii.
Wszyscy w Kościele są konsekrowani, ale posługa święceń 

i życie konsekrowane zakładają istnienie odrębnego powołania
oraz szczególnej formy konsekracji,
która przygotowuje do specjalnej misji.”

Niech żyje vita consecrata w nas :-)